در صنعت ساخت و ساز، پروفیل‌ها اجزای مهمی هستند و انواع مختلف و کاربردهای گوناگونی دارند. از متداول‌ترین کاربردهای پروفیل‌ها در ساختمان سازی، ساخت چهارچوب درب‌ها و پنجره‌ها می باشد و همچنین در ساخت سازه‌ی اسکلت ها و ساختمان‌ها همچنان جایگاه مهم و پرکاربردی دارند.
آنچه در این مقاله می‌خوانید
پروفیل ساختمانی:
پروفیل‌های فولادی ساختمانی اصطلاحاً به پروفیل‌هایی می گویند که مقطع آن‌ها به شکل مربع یا مستطیل می باشد و ابعاد گوناگونی دارند. ابعاد این پروفیل‌ها به طور معمول از ۲ سانتی‌متر تا ۲۰ سانتی‌متر می باشد و ضخامت آن‌ها بسته به ابعاد میان ۱ تا ۶ میلی‌متر است. نوع دیگری از پروفیل‌ها که در تولید درب و پنجره کاربرد دارند. مقاطع گوناگونی داشته و دارای لبه‌هایی بوده که این لبه‌ها با توجه به ساختار لازم به منظور درب‌ها و پنجره‌ها ایجاد گشته‌اند. این مدل پروفیل‌ها عبارتند از پروفیل ۵۰۷، ۵۰۸، ۵۰۹ و … همچنین پروفیل‌های چهار چوبی که به آن‌ها لنگه دری نیززمی گویند. به همین دلیل در اصطلاح رایج اغلب پروفیل‌هایی که به منظور تولید درب و پنجره کاربرد دارند به عنوان پروفیل شناخته می‌شوند. در ادامه قصد داریم تا پروفیل‌هایی از جنس‌های مختلف را به شما معرفی نموده و کاربردهای آن‌ها را توضیح دهیم.
پروفیل‌های صنعتی:
پروفیل‌های صنعتی با توجه به نوع کاربری شان ابعاد و ضخامت بیش‌تری از پروفیل‌های ساختمانی داشته و در نتیجه مقاومت و خواص مکانیکی آن‌ها نیز بالا تر است. به طور معمول در ساخت اسکلت‌های فولادی برای ساختمان از پروفیل‌های صنعتی استفاده می کنند. مانند پروفیل I شکل یا همان تیرآهن.
پروفیل‌های سبک یا مبلی:
این پروفیل‌ها با توجه به اینکه از ورق روغنی تولید می‌شوند، براق تر و زیباتر هستند. ورق‌های روغنی به شیوه ی نورد سرد تولید شده و بعد از تولید روغن‌کاری خواهند شد. به طور معمول از پروفیل مبلی در دکوراسیون استفاده می شود. این پروفیل‌ها سبک‌تر هستند و در دو نوع ST14 و ST12 تولید می‌شوند. قیمت این مدل پروفیل به علت جنس و ظاهر متفاوت از پروفیل‌های دیگر گران‌تر می باشد.
اول، پروفیل‌های فولادی:
پروفیل‌های فولادی از گذشته تا به الان در صنعت ساخت و ساز جایگاه مهمی داشته و امروزه نیز با وجود مصالح جدیدتر در بازار همچنان پروفیل‌های فولادی از اصلی‌ترین مصالح ساختمانی محسوب می شوند. هر چند بعضی از کاربردهای آن‌ها مانند ساخت میز، درب و پنجره، صندلی و غیره به علت توسعه‌ی مصالح کاربرد کمتری نسبت به قبل دارند.
دوم، پروفیل گالوانیزه:
گالوانیزه نمودن یک پروفیل، به معنای افزودن لایه ای پوشش از فلز روی بر سطح آن می باشد که این کار سبب جلوگیری از زنگ زدن پروفیل در هوای مرطوب خواهد شد. این مدل پروفیل به علت ظاهر مناسب و به کارگیری درپوش‌های پلاستیکی، به منظور استفاده در محیط های بیرونی و نواحی با رطوبت بالا و همچنین فضاهای باز مثل پارکینگ که در معرض دید عموم است به کار می رود.
سوم، پروفیل استیل:
این مدل پروفیل‌ها از فولاد ضدزنگ تولید می شوند و در برابر خوردگی مقاوم هستند. این پروفیل‌ها علاوه بر ضد زنگ بودن، ظاهر زیباتری از دیگر انواع پروفیل‌ها داشته در نتیجه علاوه بر به کارگیری این پروفیل‌ها در محیط‌های مرطوب، از آن‌ها به جهت ساخت وسایل دکوری نیز استفاده می گردد.
چهارم، پروفیل طرح‌دار:
نوع دیگری از پروفیل‌های فولادی، پروفیل‌های طرح‌دار نام دارند. روی سطح این پروفیل‌ها الگوهای منظمی ایجاد می نمایند و در نتیجه می‌توانند به منظور کاربردهای درب و پنجره‌های مجلل، دکوراسیون و زیبایی، فضاسازی‌های شهری و کاربردهایی از این دست به کار می روند. البته این پروفیل‌ها از دیگر فلزات مانند چدن نیز تولید خواهند شد.
پنجم، پروفیل‌های آلومینیومی:
از ویژگی‌هایی که منجر شده تا آلومینیوم جایگاه مهمی در صنعت ساختمان و دیگر صنعت‌ها پیدا کند، زیبایی، مقاومت در برابر خوردگی، شکل پذیری و سبک بودن و در زمان حال داشتن مقاومت. یکی دیگر از ویژگی‌هایی آلومینیوم آن است که نسبت به آهن، هنگامی که به عنوان پنجره یا در به کار می رود، می‌تواند از هدر رفتن انرژی جلوگیری نماید.
نقطه‌ی ذوب آلومینیوم ۶۵۰ درجه سانتی‌گراد بوده و این امر زمان وقوع آتش‌سوزی در ساختمان مزیت مهمی به حساب می آید. در برخی سازه‌ها می‌توان سقف‌ها و دیوارهای ساخته شده از پانل آلومینیوم را به صورتی طراحی کرد که زمان آتش سوزی ذوب شده و اجازه‌ی خروج دود و گرما از ساختمان را بدهد؛ این امر سبب می‌شود تا سازه‌ی اصلی کم‌تر آسیب ببیند و علاوه بر این، آلومینیوم زمان ذوب شدن گازهای خطرناک تولید می نماید. قابلیت بازیافت پروفیل‌های آلومینیومی نیز مزیت خوبی برای آن‌هاست.
ششم، پروفیل های UPVC:
این مدل پروفیل‌ها در سال های اخیر با استقبال زیادی در صنعت ساخت و ساز مواجه شده‌اند. پروفیل‌های UPVC اغلب در ساخت پنجره‌های دوجداره به کار می رود؛ اما کاربردهای دیگری در ساخت درب‌ها و پوشش‌های سقفی نیز خواهند داشت. همچنین این پروفیل‌ها غیر از صنعت ساختمان در دیگر صنایع مانند پزشکی نیز به کار می روند. این نوع پروفیل به خوبی از اتلاف گرما و انرژی جلوگیری می نمایند و از نظر دوام و استحکام نیز به خوبی عمل می کنند.
پروفیل پنجره ی UPVC به گزینه‌ای مناسب به منظور ساخت درب و پنجره در صنعت ساختمان تبدیل شده:
- اول، وزن سبک.
- دوم، شکل‌پذیری.
- سوم، مقاومت در برابر آتش سوزی.
- چهارم، عایق بودن در برابر حرارت و الکتریسیته.
- پنجم، مقاومت در برابر مواد شیمیایی و بیولوژیک.
- ششم، تنوع در طرح.
پروفیل‌های UPVC از نظر خوردگی نسبت به آلومینیوم و فولاد عملکرد بسیار بهتری دارند و به علت ویژگی‌های گفته شده امروزه اغلب برای ساخت درب و پنجره به کار می روند.
پروفیل‌های چوبی:
پروفیل‌های چوبی به علت زیبایی و خواص فیزیکی منحصر به فرد از گذشته‌های دور تا به امروز در صنعت ساخت و ساز به کار می روند. با پیشرفت صنعت و تکنولوژی، شکل به کارگیری چوب و فرآورده‌های چوبی نیز تغییر یافته به صورتی که امروزه از پروفیل‌های چوبی در تولید مبلمان و معماری‌های داخلی، نمای ساختمان‌ها، پنجره‌ها و درب‌ها، کابینت‌سازی و در برخی موارد حتی سازه‌های چوبی به کار می رود. در دنیای امروز نوع جدیدی از پروفیل چوبی تحت عنوان چوب پلاست به بازار ارائه شده است. به این پروفیل‌ها به اصطلاح WPC می‌گویند. ترکیبات چوب پلاست شامل الیاف، چوب طبیعی و پلاستیک است. برخی از کاربردهای چوب پلاست‌ها:
- اول، کف‌پوش.
- دوم، نرده.
- سوم، نمای ساختمان ها.
- چهارم، سقف کاذب.
کلام آخر:
پروفیل‌های گوناگونی برای کاربردهای مختلف در صنعت ساخت و ساز وجود دارند. در برخی از این کاربردها مانند ساختن درب و پنجره می‌توان انواع آن‌ها را به کار برد. برای مثال برای ساخت پنجره می‌توان از پروفیل‌های فولادی، آلومینیومی، UPVC و یا حتی چوبی بهره گرفت. این که کدام یک از این پروفیل‌ها بهترین گزینه برای پروژه‌ی شما است، به عواملی مانند بودجه ی پروژه، ابعاد پروژه، اهمیت پروژه و کاربری آن، نظر کارفرما و غیره وابسته است. اما نکته‌ی مهم این است با شناخت ویژگی‌های پروفیل‌های گوناگون می‌توان بهتر و راحت‌تر در این حوزه تصمیم‌گیری نمود.